Muhabir
New member
Batı başkentlerinden yapılan açıklamalara, medyadaki haberlere, sona 100 binden çok asker yığılmasına, ve sivillerin tahliyesine bakılacak olursa Rusya Ukrayna’yı işgal etti edecek. Çok katmanlı krizin görünürdeki sebebi, bir vakit içinder Sovyetler Birliği çatısı altında yer alan akraba iki ülkeyi savaşın eşiğine getiren Ukrayna’nın NATO üyeliğini yüksek sesle lisana getirmesi.
Moskova-Kiev içinde esasen son sekiz yıldır azalmayan bir gerginlik yaşanıyor. 2014 yılında Ukrayna’daki Moskova yanlısı iktidarın Batı takviyeli güçler tarafınca devrilmesine Rusya’nın misillemesi, Karadeniz donanmasının karargâhının da bulunduğu Kırım’ı ilhak etmek oldu. Çabucak akabinde, Ukrayna’nın doğusundaki Rusya yanlısı ayrılıkçılar silahlı isyan başlatarak Donetsk ve Luhansk halk cumhuriyetlerini ilan etti. Moskova’nın el altından desteklediği ayrılıkçılarla Ukrayna ordusu içindeki çatışmalarda 14 bin kişi ömrünü kaybettikten daha sonra 2014 ve 2015 senelerında imzalanan Minsk mutabakatlarıyla ateşkes sağlandı. Mutabakatların kıymetli unsurları içinde kelam konusu bölgelere özerklik verilmesi ve seçimlerin yapılması da vardı. Fakat Ukrayna’nın, alandan daha sonra masada da mağlubiyetinin onaylanması manasına gelen bu hususlar uygulanmadı.
Hem Kırım’ı tıpkı vakitte ülkesinin doğu bölgesini kaybeden Ukrayna’nın, dev komşusu Rusya’nın ezici gücüne karşı NATO kalkanına sığınmak istemesi son krizin fitilini ateşledi. NATO üniformalarını karşısında görme fikrinden dehşete kapılan Rusya, Kiev’i geri adıma zorlamak için, bir vakit içinder Türkiye’nin PKK elebaşısı Öcalan’ı çıkarmak için Suriye’ye uyguladığı taktiğe emsal biçimde güç kullanmakla tehdit etmeye başladı. Krizin öznesi Ukrayna görünse de bu aslında Rusya ile Batı içindeki bir kapışma. Sovyetler Birliği’nin dağılmasından daha sonra Doğu Avrupa’daki eski sosyalist ülkeleri alarak Rusya’ya adım adım yaklaşan NATO, Rusları kendi sonları ortasında yaşamaya mahkûm etmek istiyor. İmparatorluk hırsından vazgeçmeyen Rusya ise eski Sovyet coğrafyasını kendi nüfuz alanı olarak görüyor ve hudutları ortasında kalmayı reddediyor.
‘BİR SANTİM BİLE…’
9 Şubat, tarihi bir olayın 32. yıldönümüydü. “Berlin Duvarı”nın yıkılmasından kısa müddet daha sonra, 9 Şubat 1990’da periyodun ABD Dışişleri Bakanı James Baker Sovyet önderi Mihail Gorbaçov’a iki Almanya’nın birleşmesi halinde NATO’nun doğuya “bir santim bile” genişlemeyeceği kelamı vermişti. Lakin o kelamı verdiği anda NATO’nun Avrupa’nın göbeğindeki en uç noktası olan Batı Berlin’den başlayan yayılma bugün Ukrayna sonuna dayandı. “Bir santim bile olmaz” denilen genişleme kaba bir hesapla 800 kilometreyi buldu. Tarih boyunca dış düşmanla yüz yüze gelmekten korktuğu için hudutları etrafında daima tampon bölgeler oluşturmaya çalışan Rusya, bu ilerleme karşısında dehşete kapılmış durumda. Gelinen noktada Moskova açmazla karşı karşıya: Hem Ukrayna meselesine “ölüm kalım” sıkıntısı gözüyle bakıyor lakin birebir vakitte Batı’nın kendisini bir savaşa çekmek için tuzak kurduğunu düşünüyor. Ukrayna NATO konusunda geri adım atmazsa bundan daha sonrasını Rusya’nın şu anda geçirdiği “panik atak”a yenik düşüp düşmeyeceği belirleyecek.
Moskova-Kiev içinde esasen son sekiz yıldır azalmayan bir gerginlik yaşanıyor. 2014 yılında Ukrayna’daki Moskova yanlısı iktidarın Batı takviyeli güçler tarafınca devrilmesine Rusya’nın misillemesi, Karadeniz donanmasının karargâhının da bulunduğu Kırım’ı ilhak etmek oldu. Çabucak akabinde, Ukrayna’nın doğusundaki Rusya yanlısı ayrılıkçılar silahlı isyan başlatarak Donetsk ve Luhansk halk cumhuriyetlerini ilan etti. Moskova’nın el altından desteklediği ayrılıkçılarla Ukrayna ordusu içindeki çatışmalarda 14 bin kişi ömrünü kaybettikten daha sonra 2014 ve 2015 senelerında imzalanan Minsk mutabakatlarıyla ateşkes sağlandı. Mutabakatların kıymetli unsurları içinde kelam konusu bölgelere özerklik verilmesi ve seçimlerin yapılması da vardı. Fakat Ukrayna’nın, alandan daha sonra masada da mağlubiyetinin onaylanması manasına gelen bu hususlar uygulanmadı.
Hem Kırım’ı tıpkı vakitte ülkesinin doğu bölgesini kaybeden Ukrayna’nın, dev komşusu Rusya’nın ezici gücüne karşı NATO kalkanına sığınmak istemesi son krizin fitilini ateşledi. NATO üniformalarını karşısında görme fikrinden dehşete kapılan Rusya, Kiev’i geri adıma zorlamak için, bir vakit içinder Türkiye’nin PKK elebaşısı Öcalan’ı çıkarmak için Suriye’ye uyguladığı taktiğe emsal biçimde güç kullanmakla tehdit etmeye başladı. Krizin öznesi Ukrayna görünse de bu aslında Rusya ile Batı içindeki bir kapışma. Sovyetler Birliği’nin dağılmasından daha sonra Doğu Avrupa’daki eski sosyalist ülkeleri alarak Rusya’ya adım adım yaklaşan NATO, Rusları kendi sonları ortasında yaşamaya mahkûm etmek istiyor. İmparatorluk hırsından vazgeçmeyen Rusya ise eski Sovyet coğrafyasını kendi nüfuz alanı olarak görüyor ve hudutları ortasında kalmayı reddediyor.
‘BİR SANTİM BİLE…’
9 Şubat, tarihi bir olayın 32. yıldönümüydü. “Berlin Duvarı”nın yıkılmasından kısa müddet daha sonra, 9 Şubat 1990’da periyodun ABD Dışişleri Bakanı James Baker Sovyet önderi Mihail Gorbaçov’a iki Almanya’nın birleşmesi halinde NATO’nun doğuya “bir santim bile” genişlemeyeceği kelamı vermişti. Lakin o kelamı verdiği anda NATO’nun Avrupa’nın göbeğindeki en uç noktası olan Batı Berlin’den başlayan yayılma bugün Ukrayna sonuna dayandı. “Bir santim bile olmaz” denilen genişleme kaba bir hesapla 800 kilometreyi buldu. Tarih boyunca dış düşmanla yüz yüze gelmekten korktuğu için hudutları etrafında daima tampon bölgeler oluşturmaya çalışan Rusya, bu ilerleme karşısında dehşete kapılmış durumda. Gelinen noktada Moskova açmazla karşı karşıya: Hem Ukrayna meselesine “ölüm kalım” sıkıntısı gözüyle bakıyor lakin birebir vakitte Batı’nın kendisini bir savaşa çekmek için tuzak kurduğunu düşünüyor. Ukrayna NATO konusunda geri adım atmazsa bundan daha sonrasını Rusya’nın şu anda geçirdiği “panik atak”a yenik düşüp düşmeyeceği belirleyecek.