Muhabir
New member
Moskova, NATO’nun 1997 yılından başlayarak sistemli biçimde kendi hudutlarına yaklaştığını, emelin Rusya’yı kuşatmak olduğuna inanıyor. 1990’lardaki kaosun akabinde Vladimir Putin’in iktidara gelmesiyle Rusya, 2000’li senelerda evvel konutunu derleyip toparladı, daha sonra da etrafındaki çemberi kırma atılımlarına başladı. 2008 Gürcistan savaşı, 2014 Kırım’ın ilhakı ve 2015 Suriye operasyonuna artık de Ukrayna savaşı eklendi.
bu biçimdece Rusya, Ukrayna’nın NATO’ya üye olma mümkünlüğünü toptan yok etmek ve “burnunun dibinde” İttifak askerlerini görme kâbusundan sonsuza kadar kurtulmak istiyor. Katılsak da katılmasak da Moskova açısından rasyonel bir niye. Devlet Lideri Putin’in 12 Temmuz 2021’de yayımlanan “Rusların ve Ukraynalıların Tarihi Birliği Üzerine” başlıklı makalesi, Rusya’nın olayların bugünkü üzere gelişmesi muhtemelliğine karşı düşünsel bir altyapı oluşturma eforu olarak görülebilir. Putin, makalesinde Ukrayna’nın Sovyet periyodu eseri olduğunu söylüyor ve kısmen Rus topraklarıyla kurulan “yapay devlet” imasında bulunuyordu.
Lakin Rusya’nın 24 Şubat’ta başlayan saldırısının baş karıştıran, kendi ortasında çelişkili olan ve ayağına kurşun sıkmak manasına gelen istikametleri de var.
Akın Kiev’in denetiminden çıkmış ve esasen fiilen bağımsızlığını elde etmiş Ukrayna’nın doğu bölgesiyle hudutlu kalsaydı ya da Donetsk ve Luhansk’a Kırım üzere Moskova’ya katılma sonucu aldırılsaydı hem büyük mümkünlük savaş çıkmayacak birebir vakitte Rusya milletlerarası alanda bu kadar ağır reaksiyon toplamayacaktı. Savaşın başlamasından evvel Cumhuriyet’te yayımlanan yazımızın son cümlesi şöylekiydi: “Ukrayna NATO konusunda geri adım atmazsa bundan daha sonrasını Rusya’nın şu anda geçirdiği ‘panik atak’a yenik düşüp düşmeyeceği belirleyecek.”
“Panik atak”la kastedilen, rasyonel münasebetler haricinde Rusya’nın hareket şeklinde ortasında bulunduğu ruh halinin de tesirli olmasıydı. Yani kuşatılmanın ve sırtı duvara dayanmanın yol açtığı panik duygusu. Bu kadar “gözü kara” biçimde Ukrayna’ya saldırması Rusya’nın “panik atak”a hakikaten de yenik düştüğünü gösteriyor. bu biçimdece hem dünyada Amerikan emperyalizmine karşı çıkan halkların liderliğini üstlenme tezi moral açıdan ziyan gördü birebir vakitte memleketler arası alanda hürmet görme isteği ağır darbe yedi.
UKRAYNA SORULARI
Ukrayna idaresinin takındığı tavırda da birtakım soru işaretleri var. 24 Şubat öncesi Moskova’nın iki temel talebi vardı: Doğu Ukrayna’da Minsk mutabakatlarının uygulanması ve Kiev’in NATO’ya üye olmayacağının deklare edilmesi. Ukrayna esasen sekiz yıldır Donbas’da denetimi kaybettiği için mutabakatın en kıymetli hususu olan özerkliği verebilirdi. Ayrıyeten, Batı savaş durumunda asker göndermeyeceğini söylemiş olduği için yalnız kalacağı belirliyken NATO’ya üye olmayacağını açıklayarak Moskova’nın savaşa münasebet oluşturan iki kozunu elinden alabilirdi. Kiev ya dehşetli bir hesap kusuru yaptı ya da gizlediği bir planı var.
bu biçimdece Rusya, Ukrayna’nın NATO’ya üye olma mümkünlüğünü toptan yok etmek ve “burnunun dibinde” İttifak askerlerini görme kâbusundan sonsuza kadar kurtulmak istiyor. Katılsak da katılmasak da Moskova açısından rasyonel bir niye. Devlet Lideri Putin’in 12 Temmuz 2021’de yayımlanan “Rusların ve Ukraynalıların Tarihi Birliği Üzerine” başlıklı makalesi, Rusya’nın olayların bugünkü üzere gelişmesi muhtemelliğine karşı düşünsel bir altyapı oluşturma eforu olarak görülebilir. Putin, makalesinde Ukrayna’nın Sovyet periyodu eseri olduğunu söylüyor ve kısmen Rus topraklarıyla kurulan “yapay devlet” imasında bulunuyordu.
Lakin Rusya’nın 24 Şubat’ta başlayan saldırısının baş karıştıran, kendi ortasında çelişkili olan ve ayağına kurşun sıkmak manasına gelen istikametleri de var.
Akın Kiev’in denetiminden çıkmış ve esasen fiilen bağımsızlığını elde etmiş Ukrayna’nın doğu bölgesiyle hudutlu kalsaydı ya da Donetsk ve Luhansk’a Kırım üzere Moskova’ya katılma sonucu aldırılsaydı hem büyük mümkünlük savaş çıkmayacak birebir vakitte Rusya milletlerarası alanda bu kadar ağır reaksiyon toplamayacaktı. Savaşın başlamasından evvel Cumhuriyet’te yayımlanan yazımızın son cümlesi şöylekiydi: “Ukrayna NATO konusunda geri adım atmazsa bundan daha sonrasını Rusya’nın şu anda geçirdiği ‘panik atak’a yenik düşüp düşmeyeceği belirleyecek.”
“Panik atak”la kastedilen, rasyonel münasebetler haricinde Rusya’nın hareket şeklinde ortasında bulunduğu ruh halinin de tesirli olmasıydı. Yani kuşatılmanın ve sırtı duvara dayanmanın yol açtığı panik duygusu. Bu kadar “gözü kara” biçimde Ukrayna’ya saldırması Rusya’nın “panik atak”a hakikaten de yenik düştüğünü gösteriyor. bu biçimdece hem dünyada Amerikan emperyalizmine karşı çıkan halkların liderliğini üstlenme tezi moral açıdan ziyan gördü birebir vakitte memleketler arası alanda hürmet görme isteği ağır darbe yedi.
UKRAYNA SORULARI
Ukrayna idaresinin takındığı tavırda da birtakım soru işaretleri var. 24 Şubat öncesi Moskova’nın iki temel talebi vardı: Doğu Ukrayna’da Minsk mutabakatlarının uygulanması ve Kiev’in NATO’ya üye olmayacağının deklare edilmesi. Ukrayna esasen sekiz yıldır Donbas’da denetimi kaybettiği için mutabakatın en kıymetli hususu olan özerkliği verebilirdi. Ayrıyeten, Batı savaş durumunda asker göndermeyeceğini söylemiş olduği için yalnız kalacağı belirliyken NATO’ya üye olmayacağını açıklayarak Moskova’nın savaşa münasebet oluşturan iki kozunu elinden alabilirdi. Kiev ya dehşetli bir hesap kusuru yaptı ya da gizlediği bir planı var.