Mezopotamya
New member
Güneş parlıyordu, çocuklar alınmıştı ve Pazar akşamı henüz planlanmamıştı. Daha sonra bir arkadaşım aradı ve bir yerde birlikte pizza yemek isteyip istemediğimizi sordu. Elbette. Ben Kreuzberg'de yaşıyorum ve arkadaşlarım Neukölln'de yaşıyor – belki de üçüncü bir bölgeyi seçmemiz bir hataydı: Treptow. Ancak Lohmühlenbrücke'deki sınır üçgeni o kadar da uzakta değil.
Pizzacıya vardığımızda Berlin restoranlarının sefaletiyle hemen karşılaştık: İlk çocuk doydu, yetişkinler henüz aperatiflerini bile yememişlerdi. Hoş olmayan ama tamamen normal. Ama sonra hayat vurdu ve bize dayanışma ve büyük şehrin yetkinliği konusunda bir ders verdi.
Cazzo! Başka bir crack bağımlısı
Ortanca çocuk gelip restoranın önündeki kaldırımda yuvarlanan bir adamı işaret etti. Belli ki acı çekiyordu. Yanına gidip onun için yapabilecekleri bir şey olup olmadığını sormak istedim ama bir el omzumu yakalayıp beni durdurdu: “Oraya gitme.” Yerde yatan adam kalkıp bahçeye geldi. Neredeyse tüm masalar doluydu. Dövüşmeye başladı. İtalyan baş garson iki garsonu önden gönderdi. Uyuşturucu bağımlısıyla ilgilenmeleri gerekiyordu.
Çocuklar korkmuştu ama aynı zamanda manzaradan büyülenmişlerdi. İlk misafir polisi aradı. Çocukları restorana götürdük; artık kimse pizzayla ilgilenmiyordu. Bu arada bazı misafirler kendilerini savunma amaçlı önlerinde tuttukları sandalyelerle silahlandırdılar. Spontane bir falanks. Herkes tamamen kontrolden çıkmış olan adamı sakinleştirmeye çalıştı. Kimse saldırganlaşmadı. “Dışarı çık. Orada istediğini yapabilirsin. Burada değil.”
Polis hiçbir yerde görünmüyordu. Şu ana kadar en az 20 çağrı olmuş olmalı. Baş garson İtalyanca küfrediyordu. Sadece misafir değil, aynı zamanda kötü bir yolculuğa çıkan bir esrarkeş. Cazzo.
Bu sırada konuklar isyancıları sokağa itti. Yoldan geçenler uyarıldı: “Buraya uzun süre gitmeyin.” Çocuklar dışarı çıkıp bakmak istediler. Onlara izin verdim. Polise güvenebileceklerini görmelerinin onlar için önemli olduğunu düşündüm. Erişim. Mutlu son. Endişeli rüyalar yok.
Ama polis gelmedi. Sonunu sadece çocukların söylediklerinden biliyorum: “Sonra tüm konuklar dışarı çıktı, yaklaşık 20 adam ve onu yere ittiler.” Peki polis? Onlar geldiğinde her şey bitmişti. Bir süre birlikte oturduk. Vardığım sonuç: Çocuklar bir şey öğrendi; uyuşturucu yok ve gruplara güvenebilirsiniz.
Pizzacıya vardığımızda Berlin restoranlarının sefaletiyle hemen karşılaştık: İlk çocuk doydu, yetişkinler henüz aperatiflerini bile yememişlerdi. Hoş olmayan ama tamamen normal. Ama sonra hayat vurdu ve bize dayanışma ve büyük şehrin yetkinliği konusunda bir ders verdi.
Cazzo! Başka bir crack bağımlısı
Ortanca çocuk gelip restoranın önündeki kaldırımda yuvarlanan bir adamı işaret etti. Belli ki acı çekiyordu. Yanına gidip onun için yapabilecekleri bir şey olup olmadığını sormak istedim ama bir el omzumu yakalayıp beni durdurdu: “Oraya gitme.” Yerde yatan adam kalkıp bahçeye geldi. Neredeyse tüm masalar doluydu. Dövüşmeye başladı. İtalyan baş garson iki garsonu önden gönderdi. Uyuşturucu bağımlısıyla ilgilenmeleri gerekiyordu.
Çocuklar korkmuştu ama aynı zamanda manzaradan büyülenmişlerdi. İlk misafir polisi aradı. Çocukları restorana götürdük; artık kimse pizzayla ilgilenmiyordu. Bu arada bazı misafirler kendilerini savunma amaçlı önlerinde tuttukları sandalyelerle silahlandırdılar. Spontane bir falanks. Herkes tamamen kontrolden çıkmış olan adamı sakinleştirmeye çalıştı. Kimse saldırganlaşmadı. “Dışarı çık. Orada istediğini yapabilirsin. Burada değil.”
Polis hiçbir yerde görünmüyordu. Şu ana kadar en az 20 çağrı olmuş olmalı. Baş garson İtalyanca küfrediyordu. Sadece misafir değil, aynı zamanda kötü bir yolculuğa çıkan bir esrarkeş. Cazzo.
Bu sırada konuklar isyancıları sokağa itti. Yoldan geçenler uyarıldı: “Buraya uzun süre gitmeyin.” Çocuklar dışarı çıkıp bakmak istediler. Onlara izin verdim. Polise güvenebileceklerini görmelerinin onlar için önemli olduğunu düşündüm. Erişim. Mutlu son. Endişeli rüyalar yok.
Ama polis gelmedi. Sonunu sadece çocukların söylediklerinden biliyorum: “Sonra tüm konuklar dışarı çıktı, yaklaşık 20 adam ve onu yere ittiler.” Peki polis? Onlar geldiğinde her şey bitmişti. Bir süre birlikte oturduk. Vardığım sonuç: Çocuklar bir şey öğrendi; uyuşturucu yok ve gruplara güvenebilirsiniz.