Muhabir
New member
ABD’nin “ilk siyah Genelkurmay Başkanı” olarak tarihe geçti fakat renginden diğer her şeyiyle tam bir “beyaz”dı Colin Powell. WASP (beyaz, Anglosakson, Protestan) bir ABD’de öbür ne olabilirdi ki aslına bakarsan? “Beyaz” olmayı bir ırka değil, ABD resmi siyasetine atıfla kullanıyorum olağan ki.
Atandığı Dışişleri Bakanlığı’nda da olağanüstü bir “oyuncu” olarak gördük onu. Sertlik yanlısı ABD Lideri George W. Bush’un “ılımlı adamı” rolünde de uygundu sahiden. Ta ki Irak işgaline yol açan büyük palavraların ortaya çıktığı ana kadar. ABD üzere bir ülkede bu kadar güzel bir mesleği, “emirlere uymak” üzere görülse de “lidere” körü körüne bağlılıkla nasıl berhava eder bir insan şaşırtan sahiden. “Powell’ın George W. Bush’a (oğul Bush) sadakati bilinen ölçülerin haricindeydı” denmesinde gerçeklik hissesi olmalı.
SORUMLUSU ODUR
“halbuki başlangıçta o denli değildi” denir. Dışişleri Bakanı olarak bakılırsave başladığında periyodun şahin lideri Bush’a ikazlarıyla bilinen Powell’ın, sonuçlarının nasıl bir felakete yol açtığı bugün daha düzgün bilinen Irak işgaline münasebet yapılan palavraları savunması da bir insanın hayatındaki büyük dönüşlerin örneği sayılmalıdır. Bush’un Irak’a yönelik uğursuz planlarının askeri olmayan tahlillerle hayata geçirilmesine efor göstermesi tahminen teslim edilmesi gereken bir hak sayılabilir ancak ya daha sonrası? daha sonrasında onu büyük bir “ılımlı rolü” yapan palavracıya dönüştüren süreçtir.
Beyaz Saray’ın “ılımlı” figürü olarak görülmesini Bush hayli ancak fazlaca âlâ kıymetlendirdi. Zira Irak’a çullanmanın münasebetlerini Powell aracılığıyla iletti ABD kamuoyu ile dünyaya. Dünyaya Irak’a niye saldırmaları gerektiğini anlatırken 75 dakikalık bir konuşma yapmıştı Powell. On yıllar uzunluğu oluşturduğu barışçı, ölçülü imajını yerle bir etmek için yetmiştir ona bu 75 dakika. Ne büyük saçmalıktı o kelamları; 11 Eylül 2001 taarruzları ile Saddam Hüseyin içinde bağ kurayım derken elinde küçük bir şarbon şişesi (kimyasal silaha örnek olsun diye) tutmalar vs. acıklı bir manzaraydı. Irak’a çullanmak için öne sürdüğü münasebetlerin kaynağı da Mısır’da, daha sonradan iki hafta boyunca azap gördüğü ortaya çıkan bir el Düstur mensubunun tabirlerine dayanıyordu. CIA tam bir yıl daha sonra o sözün palavra olduğunu deklare etti. Azapta doğruları duymazsınız, duymak istediklerinizi duyarsınız. Bu sıradan bilgiden bile ya haberi yoktu ya da en berbatı var ise da aldırmamıştı. “Bembeyaz” bir adam oluşunun en kıymetli belirtisi buydu.
O konuşma neye yaradı pekala? Washington Post gazetesi de senatörlerin birçok da şimdiki Lider Joe Biden da Powell’ın konuşmasını temel alarak Irak’a çullanmanın niye gerekli olduğunu lisana getirdiler. Kamunun dayanağını almak için “ılımlı” Powell kullanılmıştı yani. Lakin o bunun farkında bile değildi, hatta o denli ki sorulduğunda ısrarla verdiği ayrıntıların gerçek olduğunu savunmuştu; “Bunlar sav değil, gerçekler” kelamı onundur.
Palavralara inanılması için kendi saygınlığını kullanan âlâ bir “siyah”tı. Powell’ı savunanlar CIA’in onu aldattığını söylüyorlar. Bugün Dış Münasebetler Kurulu Lideri Richard Haass, Powell’ın konuşmasında, CIA’den gelen yanlış ayrıntıların birçoklarını temizlediğini sav ediyor, onu savunma çabasıyla. Lakin Powell “yanlış ayrıntıları temizlediği” o konuşmada Usame bin Ladin’in Müslümanları “Irak’ı savunmaya çağrısını” Saddam’la işbirliği yapıyor oluşuna ispat olarak göstermişti. Ladin, o davetinde “kâfir Saddam’ı yıkmalarını” istiyordu Müslümanlardan halbuki. Bu epey değişiktir; o periyot senatör olan Biden, kelamlarına dayanarak işgali savunduğu Powell’ı “Bilmediğin konularda konuşma” diye uyarmıştır da. Powell’ın cevabı hayli lakin epey çarpıcıdır: “Bir kahve içerken sana niye konuştuğumu söyleyeceğim.”
söylemiş oldu mi bilmiyoruz. Sanki ne söylemiş olabilir? Tahminen de “Yalan söylemeye mecburdum” demiştir. Olamaz mı? Powell’ın bu büyük palavrası lisana getirmesinin tek bir sebebi var deniyor: Bush ailesine çok bağlılığı. Kendisini aileden bir kesim üzere görüyor oluşu. Vietnam’daki My Lai katliamını soruşturmakla gorevlendirildiğinde olayı örtbas ederek, tezlerin “Amerikan askerleri ile Vietnam halkı içindeki bağların eksiksiz olduğu” gerçeğiyle çürütüldüğünü ilan ederken kaygısı, periyodun CIA yöneticisi olan baba Bush’u da aklamaktı bir manada, akıllardadır bu.
Ne kadar trajiktir, şu kelamları, 2006’da sarf etmiştir: “Ben istihbarat memuru değilim. Ben Dışişleri Bakanı’ydım. O konuşmada ne var ise bana hazırlanarak verilmişti. ABD Kongresi, Senatosu Irak’ın işgaline onay verdiler, onlar niye suçlanmıyor”.
Palavralarıyla 1.5 milyon Iraklının vefatına yol açanlardandır Powell. “Hastalıklı vatanseverlik” nedir, Powell’da gorebilir insan.
Günahkâr ölmüştür.
Atandığı Dışişleri Bakanlığı’nda da olağanüstü bir “oyuncu” olarak gördük onu. Sertlik yanlısı ABD Lideri George W. Bush’un “ılımlı adamı” rolünde de uygundu sahiden. Ta ki Irak işgaline yol açan büyük palavraların ortaya çıktığı ana kadar. ABD üzere bir ülkede bu kadar güzel bir mesleği, “emirlere uymak” üzere görülse de “lidere” körü körüne bağlılıkla nasıl berhava eder bir insan şaşırtan sahiden. “Powell’ın George W. Bush’a (oğul Bush) sadakati bilinen ölçülerin haricindeydı” denmesinde gerçeklik hissesi olmalı.
SORUMLUSU ODUR
“halbuki başlangıçta o denli değildi” denir. Dışişleri Bakanı olarak bakılırsave başladığında periyodun şahin lideri Bush’a ikazlarıyla bilinen Powell’ın, sonuçlarının nasıl bir felakete yol açtığı bugün daha düzgün bilinen Irak işgaline münasebet yapılan palavraları savunması da bir insanın hayatındaki büyük dönüşlerin örneği sayılmalıdır. Bush’un Irak’a yönelik uğursuz planlarının askeri olmayan tahlillerle hayata geçirilmesine efor göstermesi tahminen teslim edilmesi gereken bir hak sayılabilir ancak ya daha sonrası? daha sonrasında onu büyük bir “ılımlı rolü” yapan palavracıya dönüştüren süreçtir.
Beyaz Saray’ın “ılımlı” figürü olarak görülmesini Bush hayli ancak fazlaca âlâ kıymetlendirdi. Zira Irak’a çullanmanın münasebetlerini Powell aracılığıyla iletti ABD kamuoyu ile dünyaya. Dünyaya Irak’a niye saldırmaları gerektiğini anlatırken 75 dakikalık bir konuşma yapmıştı Powell. On yıllar uzunluğu oluşturduğu barışçı, ölçülü imajını yerle bir etmek için yetmiştir ona bu 75 dakika. Ne büyük saçmalıktı o kelamları; 11 Eylül 2001 taarruzları ile Saddam Hüseyin içinde bağ kurayım derken elinde küçük bir şarbon şişesi (kimyasal silaha örnek olsun diye) tutmalar vs. acıklı bir manzaraydı. Irak’a çullanmak için öne sürdüğü münasebetlerin kaynağı da Mısır’da, daha sonradan iki hafta boyunca azap gördüğü ortaya çıkan bir el Düstur mensubunun tabirlerine dayanıyordu. CIA tam bir yıl daha sonra o sözün palavra olduğunu deklare etti. Azapta doğruları duymazsınız, duymak istediklerinizi duyarsınız. Bu sıradan bilgiden bile ya haberi yoktu ya da en berbatı var ise da aldırmamıştı. “Bembeyaz” bir adam oluşunun en kıymetli belirtisi buydu.
O konuşma neye yaradı pekala? Washington Post gazetesi de senatörlerin birçok da şimdiki Lider Joe Biden da Powell’ın konuşmasını temel alarak Irak’a çullanmanın niye gerekli olduğunu lisana getirdiler. Kamunun dayanağını almak için “ılımlı” Powell kullanılmıştı yani. Lakin o bunun farkında bile değildi, hatta o denli ki sorulduğunda ısrarla verdiği ayrıntıların gerçek olduğunu savunmuştu; “Bunlar sav değil, gerçekler” kelamı onundur.
Palavralara inanılması için kendi saygınlığını kullanan âlâ bir “siyah”tı. Powell’ı savunanlar CIA’in onu aldattığını söylüyorlar. Bugün Dış Münasebetler Kurulu Lideri Richard Haass, Powell’ın konuşmasında, CIA’den gelen yanlış ayrıntıların birçoklarını temizlediğini sav ediyor, onu savunma çabasıyla. Lakin Powell “yanlış ayrıntıları temizlediği” o konuşmada Usame bin Ladin’in Müslümanları “Irak’ı savunmaya çağrısını” Saddam’la işbirliği yapıyor oluşuna ispat olarak göstermişti. Ladin, o davetinde “kâfir Saddam’ı yıkmalarını” istiyordu Müslümanlardan halbuki. Bu epey değişiktir; o periyot senatör olan Biden, kelamlarına dayanarak işgali savunduğu Powell’ı “Bilmediğin konularda konuşma” diye uyarmıştır da. Powell’ın cevabı hayli lakin epey çarpıcıdır: “Bir kahve içerken sana niye konuştuğumu söyleyeceğim.”
söylemiş oldu mi bilmiyoruz. Sanki ne söylemiş olabilir? Tahminen de “Yalan söylemeye mecburdum” demiştir. Olamaz mı? Powell’ın bu büyük palavrası lisana getirmesinin tek bir sebebi var deniyor: Bush ailesine çok bağlılığı. Kendisini aileden bir kesim üzere görüyor oluşu. Vietnam’daki My Lai katliamını soruşturmakla gorevlendirildiğinde olayı örtbas ederek, tezlerin “Amerikan askerleri ile Vietnam halkı içindeki bağların eksiksiz olduğu” gerçeğiyle çürütüldüğünü ilan ederken kaygısı, periyodun CIA yöneticisi olan baba Bush’u da aklamaktı bir manada, akıllardadır bu.
Ne kadar trajiktir, şu kelamları, 2006’da sarf etmiştir: “Ben istihbarat memuru değilim. Ben Dışişleri Bakanı’ydım. O konuşmada ne var ise bana hazırlanarak verilmişti. ABD Kongresi, Senatosu Irak’ın işgaline onay verdiler, onlar niye suçlanmıyor”.
Palavralarıyla 1.5 milyon Iraklının vefatına yol açanlardandır Powell. “Hastalıklı vatanseverlik” nedir, Powell’da gorebilir insan.
Günahkâr ölmüştür.