Morgoth
New member
Tod Grimson’ın romanından uyarlanan ve son periyot kaygı dizilerinde ismini duyurmuş senarist Nick Antosca tarafınca yönetilen Brand New Cherry Flavor, Netflix’te yayınlandı. 8 kısımlık bu küçük dizi için hani meyvesinden sebzesine, çeşnisinden ekmeğine suyuna tam bir “Amerikalı” diyebiliriz! Tıp hudutlarını çevrimiçi platformlara açan, yer yer geren, esneten ve olağan olarak bir yayın siyaseti doğrultusunda sunulan bir endişe dizisi…
Başrollerinde Rosa Salazar ve Catherine Keener’i izlediğimiz üretim, periyot, kesim, cins anlatısının ve alternatif yazım uğraşının bir melezi olarak karşımıza çıkıyor. ötürüsıyla “bir vakit içinder Hollywood’da”, “yakın devir cadıcılık” veya “90’ların kültürel atmosferi” üzere başlıklarda eğilebileceğimiz dizi, sürükleyici temposuyla da dikkat çekiyor.
LOS ANGELES’A GEL, PİSLİK ÜRETİMCİLERİ GEÇ, BEYAZ JAGUARI GÖRECEKSİN!
Hikayeyi özetlemek gerekirse aktarmak gerekirse şunları söyleyebiliriz. Lucy’s Eye isminde, ormanda bir meskende geçen deher neysel kısa sinemanın şöhreti Los Angeles’e dek yayılmıştır. Ünlü üretimci Lou Burke da sinemanın direktörü Lisa Nova’yı (Rosa Salazar) bölüme davet eder. Lisa, kurt üretimci ile pazarlık masasına oturduğunda beraberinde travmatik geçmişine, tuhaf sinema çalışmasının sırlarına, türlü büyü ve cadıcılık faaliyetlerine kapı araladığının farkında değildir. Kesimi tanımak ismine toplantılara katıldıkça yeni kazıklar yiyip yeni bireylerle tanışan potansiyelli direktörümüzün yolu Boro (Catherine Keener) isminde tuhaf bir bayanla kesişir. Boro (Amerikan kaygı sinemalarına selam çakarcasına), “iki tabelanın birleştiği yerde” metruk, bahçesinde devrilmiş motorların yattığı, adeta orman kök salmış bir malikanede yaşamaktadır. esasen meskenini de dış duvarı uzunluktan boya kaplayan fotoğraftan hareketle, “girişinde beyaz bir Jaguar var, nazaranceksin” biçiminde tanım etmiştir.
Yapımcının cinsel tacizlerine karşı koyan Lisa, sinemasının gişe versiyonu için direktör koltuğunu klipten öteki bir şey çekmemiş çapsız bir zanaatkara kaptırınca zahmetten çıkarak intikam almaya niyetlenir. Boro ile irtibata geçip büyü hazırlatan Lisa, yapımcının “yakılıp yıkılmasını” ve sinemasına geri dönmeyi, öteki bir sözle “filmini almayı” istemektedir. Ne var ki büyü marifetiyle büyücü ve büyülü tarafların bahtlarının birbirine bağlanması birçok tasanın yanı sıra bir de açmaz doğurmuştur. Lisa acı çekmeden Lou yara almıyor, Lou feraha ermeden Lisa travmalarından, peşine takılan hayaletlerden uzaklaşamıyordur. Muvaffakiyet ile başarısızlık iç içe geçmiş, kaygılar bir iken bin olmuştur.
HOLLYWOOD’DA CADI AVI YA DA KESİMİN GİRDABIYLA İMTİHAN
BNCF, çeşidin özelliklerini karşılayan bayağı bir doğaüstü kaygı üzere görünse de anlatısını çok geniş tutuyor ve birfazlaca tesire açıyor. Doğrusu çevrimiçi platformların anlayışı da bunu gerektiriyor. Çeşitler artık vasıflarını, genel sınırlarını korumakla birlikte varlıklı alt metinlere başvuruyorlar. Antosca’nın dizisinde bu tesir, büyük ölçüde Los Angeles düşü üzerinden kurulmak istenmiş. Sinema bölümünün yerleştiği kentleri maddi manevi parlatması, yeni geçim alanları açması adetten; haliyle bir göçe sebep oluyor kesimler. Bizde Yeşilçam nasıl bir devir İstanbul’a yıldız adayı çektiyse Hollywood da merkezinin bulunduğu Los Angeles’a ünlü olma sevdalılarını çağırıyor. Lisa’nın tek kederi ünlü olmak değil şüphesiz! O, bu markalaşmış kentte kendinden kaçıyor ve sanatını icra etmek istiyor.
BNFC başka yandan, sanat idaresiyle 90’ların atmosferini sade bir halde yansıtıyor ve gerek kıyafet gerek araba tercihleri diğer bir kültürel ortamda olduğumuzu kavramaya yetiyor. Bilhassa sinema kesiminin durumu üzerinden ise periyodun kaotik ruhu temsil ediliyor. Dizi boyunca karşımıza çıkan halüsinasyonlar uyarıcı bir tesir yaratırken büyü ile uyuşturucu kullanmasının bağdaştırılması şamanik art planı besliyor.
STİLİZE ŞİDDET VE KATOLİK BAĞLARLA ESTİRİLMİŞ ‘COOL HAVA’
Dizinin birkaç artısına değinmek istiyorum. öncedena finaliyle son senelerda “me too” üzere hareketler doğuran erkek hükümran Hollywood külçeşidinin ince bir eleştirisi olarak okunabilir. Diziye esin kaynağı olan roman, 1996 yılında yayınlanmış. Tahminen yayınlandığı bu tarihte bu biçimdesi bir hassaslık içermiyordu lakin günümüz kurallarında bakarsak dizinin akılda kalan bildirisi kesimin aksiliklerine bir sırt dönüşü çağrıştırıyor. Lisa Nova, dizi boyunca kesime tutunma uğraşı veriyor; hırsından dolayı inciniyor, incitiyor fakat asla yılmıyor. Buna rağmen halinde sisteme yönelik başkaldırı sezemiyoruz, şahsi problemleri öne çıkınca bölümle bağındaki fırtınalı varoluşu betimleyen alt metinden uzaklaşılıyor ama finalde bir sırt dönüşten kelam edebiliriz. Bu tercih de üretimin alternatif yazım gayretine işaret ediyor. Çevrimiçi platform özgürlüğü, kesimde oburunun temsiline ve hanımın tartısına yeni bir boyut kazandırdı ve bugün hangi tarih ele alınırsa alınsın çağdaş dinamikler doğrultusunda yorumlanıyor. Eşcinsel bağ, hakkını arayan savaşçı bayan, işinde yükselen siyah, ayrımcılığa uğramayan Asyalı vb. durum ve karakterler vasıtasıyla “geriye dönük düzeltme” üzere ideolojik bir mana taşıyan bu uygulamanın kuşkusuz olumsuz tarafları var lakin öte yandan kesimin katı kurallarını aşamayacak birfazlaca hikayenin bu sayede onay aldığını göz arkası edemeyiz.
BNCF’nin öbür bir artısı da çeşidinin genel yaklaşımını aşan ve çıtayı yükseltir nitelikte stilize bir şiddete başvurması. Lou Burke’un gözünden çıkarılıp bir bıçağa sarılan solucan, sağa sola inen palalar, deri ceketli zombiler vakit zaman Tarantino rüzgârı estiriyor yahut bu şekilde uzmanlaşmış Rodriguez… Bilhassa ilerleyen kısımlarda kiralık hata adamlarıyla yaratılan gergin ve gülünç hal diziye “cool” bir hava katıyor. Bu cool havayı biraz açmalıyız. Bayan baş kahramanın cazipliği, vakit zaman bir dilek objesine dönüşürken vakit zaman karşı cinsi reddeden hatta yok sayan bir özne halini almasıyla kuvvetli bir kompozisyona bağlanıyor. Öteki kuvvetli karakterin de Boro isminde bir cadı oluşu her ne kadar vücut ve cinsiyetler üstü bir varlıksa da bayanın hakimiyetini vurguluyor; o denli ki adamların makus yahut saf adamlar olarak karşımıza çıkmasının yanı sıra aklı karışık Lucy karakterinin de kısa saçlı çizilmesi Lisa-Boro çekişmesi aracılığıyla çağdaş bir femme fatale yorumu çıkarıyor karşımıza. Bayanların zehirli bir direnişi kelam konusu… Her ikisi de etrafa ziyan veriyorlar. Ayrıyeten kesimdeki bağlantıların sarpa sarması bu defa de Amerikan çağdaş masallarının çıkışsızlığını hatırlatıyor. Yani BNCF, bir yandan stilize şiddeti bir yandan ise belgisiz durumuyla canlılık kazanıyor. Aslında buradan anlatının en büyük kozuna geçebiliriz. Antosca’nın dizisini bir çırpıda bitirebilirsiniz. Birinci kısımdan seyirciyi yakalayıp finale kadar hiç bırakmayan, tansiyonu daima tırmandıran bir dramatik yapı kelam konusu…
FİNAL CUT: GEÇMİŞİN GÖLGESİ KOYU LAKİN BUGÜNÜN SİLUETİ BİRAZ SOLUK
Üretimin olağan olarak aksilikleri da bulunmakta… Kıssası gereğince inandırıcı değil. “Cadılı bir dizi ne kadar inandırıcı olur” demeyin. BNCF iskeletini sağlam kuramamış. Geçmişe uzanıp bir yerlere bağlanan mistik hikayesiyle bunu başarmış gözüküyor ancak cadının daima taraf değiştirmesi seyircinin dikkatini dağıtıyor. Boro, tekinsiz, çıkarları için dünyayı yakacak bir tip falan lakin tam olarak kimin yanında bu bayan? Yanardönerliğin de bir sonu var! Herkese yardım ediyor Boro. Lisa’ya, üretimci Burke’a, Lucy’e… Tıpkı düşünceyi bir daha Lisa için söyleyebiliriz. Finale hakikat palaların, ateşli silahların yerini yavaşça “final cut” yazılı bir zarf açacağına bırakması güzel bir tesir yaratırken hikayeye daima kedi yavrusu kusarken aldığımız Lisa başta kendi tuhaflığı olmak üzere tüm bu büyü işlerinden sıyrılıp çıkıyor. Doğaüstü güçlere sahip olduğu ortadayken tahlilin doğal sonlarda gerçekleşmesi ilgi cazip… Şifalı süt banyolarıyla yaraları sağalan, ciğerine saplanan kurşunla maceradan maceraya atılan muhteşem efsunlu Lisa’mız bir sahnede feci halde dayak yerken bir öteki sahnede düşmanını ısırarak öldürebiliyor. Doğaüstü araç ve gereçlerin muğlak bırakıldığı bir orantısızlık var. Lisa iç güdülerinden mi güç buluyor örneğin? Geçmişlerine değinilen, yedi cedlerine kadar araştırılıp yolları kesiştirilen bu iki bayan kahramanın bugünleri tıpkı ihtimamla çizilmemiş, ayaklar yere pek sağlam basmıyor.
Buna rağmen Brand New Cherry Flavor bereketli heyecanı, çeşitli usulleri çağrıştıran esnek Amerikalılığı ve alt metniyle yalnız cinsin meraklısına değil ortalama izleyiciye de sesleniyor. Görmek, göstermek ve izlemek aksiyonlarına dayalı bir iktidar gayretinde gerçek ile hayalin optik sonları aşıp görme merkezine yükseldiği dizi Hollywood mitolojisine naçizane bir katkı sunuyor.
Başrollerinde Rosa Salazar ve Catherine Keener’i izlediğimiz üretim, periyot, kesim, cins anlatısının ve alternatif yazım uğraşının bir melezi olarak karşımıza çıkıyor. ötürüsıyla “bir vakit içinder Hollywood’da”, “yakın devir cadıcılık” veya “90’ların kültürel atmosferi” üzere başlıklarda eğilebileceğimiz dizi, sürükleyici temposuyla da dikkat çekiyor.
LOS ANGELES’A GEL, PİSLİK ÜRETİMCİLERİ GEÇ, BEYAZ JAGUARI GÖRECEKSİN!
Hikayeyi özetlemek gerekirse aktarmak gerekirse şunları söyleyebiliriz. Lucy’s Eye isminde, ormanda bir meskende geçen deher neysel kısa sinemanın şöhreti Los Angeles’e dek yayılmıştır. Ünlü üretimci Lou Burke da sinemanın direktörü Lisa Nova’yı (Rosa Salazar) bölüme davet eder. Lisa, kurt üretimci ile pazarlık masasına oturduğunda beraberinde travmatik geçmişine, tuhaf sinema çalışmasının sırlarına, türlü büyü ve cadıcılık faaliyetlerine kapı araladığının farkında değildir. Kesimi tanımak ismine toplantılara katıldıkça yeni kazıklar yiyip yeni bireylerle tanışan potansiyelli direktörümüzün yolu Boro (Catherine Keener) isminde tuhaf bir bayanla kesişir. Boro (Amerikan kaygı sinemalarına selam çakarcasına), “iki tabelanın birleştiği yerde” metruk, bahçesinde devrilmiş motorların yattığı, adeta orman kök salmış bir malikanede yaşamaktadır. esasen meskenini de dış duvarı uzunluktan boya kaplayan fotoğraftan hareketle, “girişinde beyaz bir Jaguar var, nazaranceksin” biçiminde tanım etmiştir.
Yapımcının cinsel tacizlerine karşı koyan Lisa, sinemasının gişe versiyonu için direktör koltuğunu klipten öteki bir şey çekmemiş çapsız bir zanaatkara kaptırınca zahmetten çıkarak intikam almaya niyetlenir. Boro ile irtibata geçip büyü hazırlatan Lisa, yapımcının “yakılıp yıkılmasını” ve sinemasına geri dönmeyi, öteki bir sözle “filmini almayı” istemektedir. Ne var ki büyü marifetiyle büyücü ve büyülü tarafların bahtlarının birbirine bağlanması birçok tasanın yanı sıra bir de açmaz doğurmuştur. Lisa acı çekmeden Lou yara almıyor, Lou feraha ermeden Lisa travmalarından, peşine takılan hayaletlerden uzaklaşamıyordur. Muvaffakiyet ile başarısızlık iç içe geçmiş, kaygılar bir iken bin olmuştur.
HOLLYWOOD’DA CADI AVI YA DA KESİMİN GİRDABIYLA İMTİHAN
BNCF, çeşidin özelliklerini karşılayan bayağı bir doğaüstü kaygı üzere görünse de anlatısını çok geniş tutuyor ve birfazlaca tesire açıyor. Doğrusu çevrimiçi platformların anlayışı da bunu gerektiriyor. Çeşitler artık vasıflarını, genel sınırlarını korumakla birlikte varlıklı alt metinlere başvuruyorlar. Antosca’nın dizisinde bu tesir, büyük ölçüde Los Angeles düşü üzerinden kurulmak istenmiş. Sinema bölümünün yerleştiği kentleri maddi manevi parlatması, yeni geçim alanları açması adetten; haliyle bir göçe sebep oluyor kesimler. Bizde Yeşilçam nasıl bir devir İstanbul’a yıldız adayı çektiyse Hollywood da merkezinin bulunduğu Los Angeles’a ünlü olma sevdalılarını çağırıyor. Lisa’nın tek kederi ünlü olmak değil şüphesiz! O, bu markalaşmış kentte kendinden kaçıyor ve sanatını icra etmek istiyor.
BNFC başka yandan, sanat idaresiyle 90’ların atmosferini sade bir halde yansıtıyor ve gerek kıyafet gerek araba tercihleri diğer bir kültürel ortamda olduğumuzu kavramaya yetiyor. Bilhassa sinema kesiminin durumu üzerinden ise periyodun kaotik ruhu temsil ediliyor. Dizi boyunca karşımıza çıkan halüsinasyonlar uyarıcı bir tesir yaratırken büyü ile uyuşturucu kullanmasının bağdaştırılması şamanik art planı besliyor.
STİLİZE ŞİDDET VE KATOLİK BAĞLARLA ESTİRİLMİŞ ‘COOL HAVA’
Dizinin birkaç artısına değinmek istiyorum. öncedena finaliyle son senelerda “me too” üzere hareketler doğuran erkek hükümran Hollywood külçeşidinin ince bir eleştirisi olarak okunabilir. Diziye esin kaynağı olan roman, 1996 yılında yayınlanmış. Tahminen yayınlandığı bu tarihte bu biçimdesi bir hassaslık içermiyordu lakin günümüz kurallarında bakarsak dizinin akılda kalan bildirisi kesimin aksiliklerine bir sırt dönüşü çağrıştırıyor. Lisa Nova, dizi boyunca kesime tutunma uğraşı veriyor; hırsından dolayı inciniyor, incitiyor fakat asla yılmıyor. Buna rağmen halinde sisteme yönelik başkaldırı sezemiyoruz, şahsi problemleri öne çıkınca bölümle bağındaki fırtınalı varoluşu betimleyen alt metinden uzaklaşılıyor ama finalde bir sırt dönüşten kelam edebiliriz. Bu tercih de üretimin alternatif yazım gayretine işaret ediyor. Çevrimiçi platform özgürlüğü, kesimde oburunun temsiline ve hanımın tartısına yeni bir boyut kazandırdı ve bugün hangi tarih ele alınırsa alınsın çağdaş dinamikler doğrultusunda yorumlanıyor. Eşcinsel bağ, hakkını arayan savaşçı bayan, işinde yükselen siyah, ayrımcılığa uğramayan Asyalı vb. durum ve karakterler vasıtasıyla “geriye dönük düzeltme” üzere ideolojik bir mana taşıyan bu uygulamanın kuşkusuz olumsuz tarafları var lakin öte yandan kesimin katı kurallarını aşamayacak birfazlaca hikayenin bu sayede onay aldığını göz arkası edemeyiz.
BNCF’nin öbür bir artısı da çeşidinin genel yaklaşımını aşan ve çıtayı yükseltir nitelikte stilize bir şiddete başvurması. Lou Burke’un gözünden çıkarılıp bir bıçağa sarılan solucan, sağa sola inen palalar, deri ceketli zombiler vakit zaman Tarantino rüzgârı estiriyor yahut bu şekilde uzmanlaşmış Rodriguez… Bilhassa ilerleyen kısımlarda kiralık hata adamlarıyla yaratılan gergin ve gülünç hal diziye “cool” bir hava katıyor. Bu cool havayı biraz açmalıyız. Bayan baş kahramanın cazipliği, vakit zaman bir dilek objesine dönüşürken vakit zaman karşı cinsi reddeden hatta yok sayan bir özne halini almasıyla kuvvetli bir kompozisyona bağlanıyor. Öteki kuvvetli karakterin de Boro isminde bir cadı oluşu her ne kadar vücut ve cinsiyetler üstü bir varlıksa da bayanın hakimiyetini vurguluyor; o denli ki adamların makus yahut saf adamlar olarak karşımıza çıkmasının yanı sıra aklı karışık Lucy karakterinin de kısa saçlı çizilmesi Lisa-Boro çekişmesi aracılığıyla çağdaş bir femme fatale yorumu çıkarıyor karşımıza. Bayanların zehirli bir direnişi kelam konusu… Her ikisi de etrafa ziyan veriyorlar. Ayrıyeten kesimdeki bağlantıların sarpa sarması bu defa de Amerikan çağdaş masallarının çıkışsızlığını hatırlatıyor. Yani BNCF, bir yandan stilize şiddeti bir yandan ise belgisiz durumuyla canlılık kazanıyor. Aslında buradan anlatının en büyük kozuna geçebiliriz. Antosca’nın dizisini bir çırpıda bitirebilirsiniz. Birinci kısımdan seyirciyi yakalayıp finale kadar hiç bırakmayan, tansiyonu daima tırmandıran bir dramatik yapı kelam konusu…
FİNAL CUT: GEÇMİŞİN GÖLGESİ KOYU LAKİN BUGÜNÜN SİLUETİ BİRAZ SOLUK
Üretimin olağan olarak aksilikleri da bulunmakta… Kıssası gereğince inandırıcı değil. “Cadılı bir dizi ne kadar inandırıcı olur” demeyin. BNCF iskeletini sağlam kuramamış. Geçmişe uzanıp bir yerlere bağlanan mistik hikayesiyle bunu başarmış gözüküyor ancak cadının daima taraf değiştirmesi seyircinin dikkatini dağıtıyor. Boro, tekinsiz, çıkarları için dünyayı yakacak bir tip falan lakin tam olarak kimin yanında bu bayan? Yanardönerliğin de bir sonu var! Herkese yardım ediyor Boro. Lisa’ya, üretimci Burke’a, Lucy’e… Tıpkı düşünceyi bir daha Lisa için söyleyebiliriz. Finale hakikat palaların, ateşli silahların yerini yavaşça “final cut” yazılı bir zarf açacağına bırakması güzel bir tesir yaratırken hikayeye daima kedi yavrusu kusarken aldığımız Lisa başta kendi tuhaflığı olmak üzere tüm bu büyü işlerinden sıyrılıp çıkıyor. Doğaüstü güçlere sahip olduğu ortadayken tahlilin doğal sonlarda gerçekleşmesi ilgi cazip… Şifalı süt banyolarıyla yaraları sağalan, ciğerine saplanan kurşunla maceradan maceraya atılan muhteşem efsunlu Lisa’mız bir sahnede feci halde dayak yerken bir öteki sahnede düşmanını ısırarak öldürebiliyor. Doğaüstü araç ve gereçlerin muğlak bırakıldığı bir orantısızlık var. Lisa iç güdülerinden mi güç buluyor örneğin? Geçmişlerine değinilen, yedi cedlerine kadar araştırılıp yolları kesiştirilen bu iki bayan kahramanın bugünleri tıpkı ihtimamla çizilmemiş, ayaklar yere pek sağlam basmıyor.
Buna rağmen Brand New Cherry Flavor bereketli heyecanı, çeşitli usulleri çağrıştıran esnek Amerikalılığı ve alt metniyle yalnız cinsin meraklısına değil ortalama izleyiciye de sesleniyor. Görmek, göstermek ve izlemek aksiyonlarına dayalı bir iktidar gayretinde gerçek ile hayalin optik sonları aşıp görme merkezine yükseldiği dizi Hollywood mitolojisine naçizane bir katkı sunuyor.